امام حسین علیه‌السلام، عزیز خدا
مقدمه: امام حسین علیه‌السلام، به عنوان سید الشهدا، در متون اسلامی و احادیث به عنوان “مِصْبَاحُ هُدًى وَ سَفِینَةُ نَجَاةٍ” شناخته شده است. این توصیف به عظمت و مقام ایشان در نزد خداوند اشاره دارد و نشان‌دهنده‌ی ارزش و منزلت ایشان در عالم هستی است.
عزت و مقام امام حسین: امام حسین علیه‌السلام، نه تنها در زمین، بلکه در آسمان نیز مورد احترام و عزت قرار دارد. پیامبر اسلام، حضرت محمد صلی‌الله‌علیه‌وآله، به اهمیت و مقام ایشان اشاره کرده و فرمودند که حسین در آسمان بزرگتر از او در زمین است. حسین، با آموزه‌های خود، به همه آموخت که زندگی در ذلت را نپذیرند و مرگ در راه عزت را انتخاب کنند.
عزاداری مؤمنین: عشق و محبت به امام حسین در دل مؤمنان به گونه‌ای قرار داده شده است که هرگز سرد نخواهد شد. عزاداری برای ایشان نشانه‌ای از عشق و محبت به خداوند و اهل بیت است و این عشق در دل‌ها به عنوان حرارتی همیشگی باقی می‌ماند.
عزاداری ملائکه و ذرات عالم: محبت به امام حسین تنها محدود به مؤمنان نیست؛ بلکه ملائکه نیز در عزای ایشان گریه می‌کنند. به همین ترتیب، تمامی ذرات عالم در عزای ایشان به سوگ نشسته‌اند. امام زمان (عج) نیز در زیارت ناحیه مقدسه به عزاداری آسمان و ساکنان آن اشاره کرده و تأکید می‌کند که تمامی موجودات در عزای سید الشهدا غمگین هستند.
ویژگی‌های خاص امام حسین: امام حسین علیه‌السلام به دلیل مقام بلندش، ویژگی‌های منحصر به فردی دارد که شامل:
- امامت از نسل او: تمامی ائمه معصومین از نسل او هستند.
- شفا در تربت او: خاک قبر ایشان شفا بخش است.
- اجابت دعا در کنار قبر او: دعا در کنار قبر امام حسین حتماً اجابت می‌شود.
- مدت زیارت زائران: خداوند نظر خاصی به زائران قبر ایشان دارد و مدت زیارت آنان را از عمرشان حساب نمی‌کند.
نتیجه‌گیری: عزاداری برای امام حسین علیه‌السلام نه تنها یک عمل دینی، بلکه ابراز عشق و ارادت به ایشان و آموزه‌های ایشان است. هر کس که در این ایام عزاداری کند، به نوعی با ملائکه و تمامی موجودات عالم هم‌صدا می‌شود. این محبت و ارادت، در زندگی انسان‌ها تأثیرگذار است و باعث نزدیکی به خداوند و اهل بیت می‌شود.
ارجاعات:
- عیون أخبار الرضا، ج۱، ص۵۹؛ کمال الدین و تمام النعمة، ج۱، ص۲۶۴.
- مستدرک الوسائل، ج۱۰، ص۳۱۸.
- بحارالانوار، ج۴۵، ص۲۲۶.
- وسائل الشیعه، ج۱۴، ص۴۲۳.
